De voorbije jaren heb ik veel over de Tweede Wereldoorlog gelezen, romans en non-fictie boeken, soms waren dat fantastische leeservaringen, soms schabouwelijke, soms afschuwelijke.
In elk geval werden er al bibliotheken volgeschreven met boeken over de Tweede Wereldoorlog.
Wat kan ik hier nog aan toevoegen?
Mijn eigentijdse vrouwelijke blik. Met mijn visie ben ik in de archieven op zoek gegaan naar wie Elise Nahon-Hofkens was en in welke mate ze slachtoffer en in welke mate ze dader is geweest.
De ondertitel blijft De tragedie van Elise Nahon, maar in plaats van Ze gaf de namen luidt de titel van het boek nu Spreken of Breken, net zoals de eerste woorden van het boek zelf.