Toen ik een roman wilde schrijven over mijn generatie die zestig aan het worden is, kwam ik terecht bij de roman Generatie X van de Canadese schrijver Douglas Coupland. Hij schreef dat boek in het begin van de jaren negentig over diezelfde naamloze en stille generatie die in de jaren zestig werd geboren.
Voor een deel herken ik mij en mijn generatiegenoten in het verhaal, maar voor een groot deel niet. Het zoeken naar een zin in een wereld die niet op je zit te wachten, is zeker een parallel tussen mijn verhaal en dat van Douglas Coupland.
Op de achterflap van zijn boek staat dat het over een groep onafhankelijke individuen gaat, die geen grootse plannen hebben maar overlopen van een onbevredigd verlangen naar zaken van blijvende waarde en naar liefde. Dat is ook een parallel met mijn boek, maar mijn vrienden en ik waren geëngageerder, minder nihilistisch en romantischer, denk ik.