Bio

Geboren in het begin van de jaren zestig behoor ik tot de generatie X. Mijn eerste levensjaren bracht ik door in Oorderen, een dorpje in de Antwerpse polders dat plaats moest maken voor de havenuitbreiding. In 1967 verhuisden we als voorlaatste bewoners van Oorderen naar Putte-Kapellen. Mijn thuis was warm, en dankzij goede vrienden las ik de beste boeken op het juiste moment. Na mijn studies politiek en sociale wetenschappen ben ik journaliste geworden. Ik heb de wereld rondgereisd om politieke en toeristische verhalen te maken. Voor het verhaal Vietnam: klaar voor het jaar van het paard dat in Wereldwijd verscheen, ontving ik in 1990 de Filip De Cockprijs.

Daarnaast schreef ik ook brochures over emancipatie en ontwikkeling,

en enkele boeken, alleen of samen met andere journalisten.

Nog voor de deadline van veertig werd ik moeder van een prachtige tweeling met elk een eigen temperament en bioritme. Dagenlang wandelde ik met de dubbele kinderwagen door mijn nog nieuwe gemeente Bonheiden. Ik zag veel dat kon verbeteren. Een jaar later besloot ik me te engageren voor het dorp waar mijn kinderen zouden opgroeien. Samen met heel fijne mensen richtte ik een lokale afdeling van Agalev op. Ik werd verkozen in de gemeenteraad, ik werd fractieleider.

Een paar jaar later deed ik mee aan de federale verkiezingen. De partij verloor en ik was als journaliste het meeste van mijn freelance werk kwijt.

Maar gelukkig zocht de Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten toen een hoofdredacteur voor Lokaal, het magazine van de lokale bestuurder. En sindsdien interview ik (lokale) bevlogen politici van verschillende partijen, maar ook ministers en topambtenaren. 

Al die gesprekken liggen gemengd met mijn eigen ervaringen aan de basis van mijn verhalen en mijn roman VOOR HET ZEGGEN dat in 2018 verscheen.

Bestellen kan voorlopig het gemakkelijkst door naar me te mailen: marlies.vanbo@gmail.com

Om het boek te lanceren maakte Daniël Geeraerts twee leuke filmpjes:

https://youtu.be/spWUP6bSrZc en https://youtu.be/HFlILtTE8C8

Sindsdien ben ik met nieuwe projecten bezig maar corona en andere crisissen zetten een domper op de vreugde, maar ik schrijf veel korte verhalen en zoek een uitgever voor De tragedie van Elise Nahon.